Wat is een trauma?
Wanneer een gebeurtenis zo schokkend is dat angst, verdriet of pijn onverdraaglijk zijn, dan treedt automatisch een noodmechanisme in werking. Dit mechanisme maakt dat je gaat vechten of vluchten, of je bevriest. Kun je niet vechten of vluchten, dan wordt het mechanisme van verstarren of onderwerpen ingeschakeld. Extreme stress en overweldigende gevoelens die de situatie met zich meebrengen worden uitgeschakeld om te kunnen overleven. Je koppelt deze gevoelens als het ware los en overleeft de situatie door fysiek te doen wat nodig is. Keert de veiligheid na de schokkende gebeurtenis niet terug of kun je niet ontspannen, omdat er geen ruimte, begrip is voor jou gevoelens. Dan blijven de gesplitste delen in jou bestaan. Als de split blijft bestaan dan spreken we van trauma.
Het woord ‘trauma’ is van oorsprong een Grieks woord dat niets anders betekent dan ‘wond’ of kwetsing’.
Franz Ruppert onderscheid hier in verschillende soorten trauma’s:
Existentiële trauma
Levensbedreigende situaties. (Ook mogelijk tijdens zwangerschap, geboorte of eerste levensjaren).
Verliestrauma
Verlies van een geliefd persoon of wezenlijke levensvoorwaarden.
Symbiose trauma
Het niet kunnen opbouwen van een veilige hechtingsrelatie met de ouders.
Bindingstrauma
Waarbij een mens geen kans heeft veiligheid en geborgenheid te ervaren in contact met mensen met wie hij emotioneel verbonden is.
Bindingssysteemtrauma
Moreel en ethisch niet te rechtvaardigen daden die in gaan tegen de functie van het systeem. Zoals lichamelijk en psychisch geweld en/of incest. .
Deze gebeurtenissen kunnen in een familiesysteem zorgen voor verwarring en chaos. Deze verwarringen en verstrikkingen worden vaak (onbewust) generaties lang door gegeven (transgenerationeel).
Als je niet doelgericht je koers kunt volgen. Dan kan het zijn dat verschillende delen in jou hun eigen verlangens en behoeften hebben, die niet te verenigen zijn. Door kleinere en grotere verwondingen die je opliep in de loop van je leven ben je misschien innerlijk verdeeld geraakt. Om pijn of verdriet niet meer te hoeven voelen ben je verlangens gaan koesteren, maar brengen ze je ook op een dwaalspoor.
Onderliggend kan er dan sprake zijn van trauma. Vaak kunnen we ons deze trauma’s niet herinneren, omdat ze zich voor hebben gedaan in onze vroegere kindertijd. Franz Ruppert heeft hiervoor de ‘opstelling van het verlangen’ ontwikkeld, een methode waarbij mensen dat wat hen is overkomen bewust worden.
De woorden die in de opstelling worden gebruikt zijn als topjes van de ijsberg: het grootste deel van de specifieke betekenis die een woord voor jou heeft is onbewust. Dat deel ligt als het ware verborgen onder de oppervlakte van de zeespiegel.
Verschillende symptomen kunnen verband houden met een psychotrauma:
Dit komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in:
Extreme angst, vermoeidheid en uitputting, Hyperallertheid, gevoelloosheid, woede-uitbarstingen, dwangmatig piekeren, blokkade in handelen, sociaal terugtrekken, depersonalisatiegevoelens, flashbacks, intrusie, hallucinaties, somatisering, vermijdingsgedrag, zelfbeschadiging, verwardheid, hoge bloeddruk, benauwdheid, maagdarm problemen, relatieproblemen, seksuele problemen, problemen met verzorging/ opvoeding van kinderen, eetstoornissen of andere soorten van verslaving.
Psychische klachten, lichamelijke klachten, relationele problemen, problemen in het functioneren in het dagelijks leven en werk.
Ben jij klaar voor verandering?
Ik wil je graag verder helpen